یک دنیا حرف برای تو دارم ،

یک دنیا پر از حرفهای نگفته،

یک دنیا پر از بغض های نشکفته.

با منی ، هر جا و اینک آمده ام

تا مثل همیشه سنگ صبور روزهای

دلتنگی ام باشی!

دلم به وسعت یک آسمان

تیره غمگین است .

صدایی نیست ،

مأوایی نیست ،

حتی سایبان روزهای دلتنگی

نیز دیگر جوابگوی دلتنگی هایم نیست.

من آمده ام! اینجا ، کنار

دلواپسی های شبانه ات،‌

کنار شعله ور شدن شمع وجودت ،

اما نمی دانم چرا دلم آرام نمی گیرد...

دلم گرفته،

دلم سخت در سینه گرفته،

با تمام وجود تو را می خوانم ؛

از تو چیزی نمی خواهم جز

دریای بی ساحل وجودت را،

جز دستهای مهربانت را،

جز نگاه آرامت را که

دیرزمانی است در سیل باد

بی وفای زمانه گم کرده ام.